Toen ik een jaar of vier was, heb ik leren schaatsen op de Vlaardingse Vaart en op singels in de Alexanderpolder. Daarna schaatste ik op de 200-meter-baan in Geleen. Ik woonde toen vijf jaar (1972-1776) in Nieuwstadt, ten noorden van Sittard. In de winter fietste ik met mijn schoolvrienden van het Serviam naar de ijsbaan.
Op Noren mocht je daar niet rijden; alleen kunst- of hockyschaatsen. Dat kon wél op de 400-meter-baan in Eindhoven, maar dat was toen voor mij/ons niet bereikbaar. Dan dus maar die kunst- en hockyschaatsen; die Hollandse polders waren er daar toch niet 😉
In 1976 ben ik met mijn ouders weer naar de Randstad verhuisd. De natuurijsbaan in De Bilt was mooi, net zoals de Randmeren en de sloten rond Utrecht. Toen ik later in Amsterdam ben gaan wonen, ben ik écht weer gaan trainen. In de winter, vrijdagochtend op de Jaap Eden Baan en tijdens échte winters met natuurijs bij onder andere Waterland, de Amstel en zelfs één keer hartje stad op de Herengracht! En natuurlijk -als er ijs ligt- samen met Anniemiek een paar dagen schaatsen bij Belt.
In 2010 ben ik in Leiden gaan wonen. Eén van de eerste dingen wat ik heb gedaan is lid worden van de Warmondse IJsclub. Vanuit mijn huis in de Merenwijk is het ca. 10 minuten fietsen naar de landijsbaan.
Het mooiste is ook hier het schaats-landschap: het waterrijke veengebied. Het schaatsen op natuurijs op het Joppe en de Kaag, op de Nieuwkoopse Plassen …..
De ijsmeester van WIJC, de Warmondse IJsclub, heeft inmiddels de sluizen geopend. De landijsbaan in de Veerpolder is een paar dagen geleden (13-1-17) onder water gezet. Nu rustig blijven wachten op het vriezen. Als het mee zit kunnen we aan het einde van de week schaatsen op “onze” landijsbaan 🙂
De afgelopen Kerstvakantie heb ik in de IJshal Leiden voor het eerst weer geschaatst. Een half uurtje …. ik vond het spannend na mijn beroerte in oktober 2015. Ruim een jaar niet gereden! Mijn vrienden van de ijsclub hebben het óók aangedurft om mij mee te laten doen. Ik vond het geweldig ….. weer een mijlpaal!
Deze week mocht ik wéér meedoen; weer een half uurtje. Niet gevallen en “gewoon” pootje-over …. Ik moet alleen goed opletten: rechtsonder in beide ogen zie ik niet.
Een doel, een oplaadpunt én geweldige mensen:
ik ben in training!
