Kleien….
Veel mensen vinden het maar vies, kleien. Ik vind kleien juist ontzettend lekker; die vieze natte klei lekker voelen! Dit speelt al jaren; misschien is het ontstaan op de Rotterdamse kleuterschool. Toen heb ik voor mijn vader een asbak gemaakt. Onze Vaderdag werd -zoals altijd- een feest!
Toen ik de 2-jarige avondstudie Kreatieve Handvaardigheid in Amsterdam deed, heb ik wederom gekleid. Het beeld, dat ik toen heb gemaakt, is geinspireerd door gelaagd landschap. Ik dacht aan gekleurde bollenvelden. Dit kunstwerk wilde ik met klei en glazuren maken. Dat is nog een kunst! Vooral vakwerk is essentieel…. veel oefenen…. de oven goed inpakken…. eerst op 900 graden bakken en daarna -in verband met het glazuur- op 1060 graden……
Nog meer oefenen dus. Ruim twee jaar geleden ben ik gaan boetseren in Leiden. Sonja Weekhout -mijn juf- is een kei! Wederom heb ik “Gelaagd Landschap” gemaakt; technisch is het veel beter gelukt.
Het laatste jaar kon ik niet meer naar boetseren; ik moest (te) veel doen in het onderwijs. Op 13 oktober 2015 was het plots klaar met dat werken op school….een hersenbloeding…
Maar, zoals Cruijff zegt: “Elk nadeel heb zijn voordeel”
Sinds 8 januari 2016 woon ik weer thuis na 3 maanden ziekenhuis en revalidatiecentrum. Ik mag weer komen kleien bij Sonja; donderdagmiddag in de Eigen Wieken. Fijne groep; leuk!
Een paar schapen en een varken zijn in productie.