Vandaag heeft het hard gesneeuwd. Ik vind dat geweldig ….. m’n bergschoenen en een jas aan, warme handschoenen en muts en m’n poncho daar overheen. Dan blijf ik ook droger. Bovendien kan dan mijn camera mee. Op pad vanaf de Gamandertuin voor een rondje polder.
Langs de Broekweg ben ik naar de Broekdijkmolen gelopen. Uit de dikke sneeuw komt de molen te voorschijn. De molenaar, Ben Hoogduin, laat zich niet zien of is gewoon ergens anders aan het werk. Misschien wel aan het jagen … ik weet niet wat de goede en toegestane momenten zijn voor de jacht.
Langs de molen ben ik naar de Zijl gelopen. Een grote groep meerkoeten worstelt zich door de harde sneeuwval en de hoge golven. Onderweg kwam ik andere mensen tegen die blijkbaar óók houden van dit weer:
- een oudere langlaufer,
- een jonge vrouw die twee honden op de camera wil zetten,
- iemand die een foto van de bomen neemt,
- een paar ingepakte wandelaars en
- een sportvisser met een werphengel …..
Ik vind dat sneeuw de wereld kleiner kan maken.
Maar, wat máák dan dat verschil voor deze sneeuwwereld? Wat mij betreft gaat het over:
- Veel minder soorten kleuren; alleen maar zwart/wit,
- Dat maakt dat de wereld ouder lijkt te zijn geworden; er is minder te zien,
- En daardoor zie je minder zooi: ruimtelijke kwaliteit (nog altijd mijn vak) wordt ineens enorm verbeterd!
- De huizen en bedrijven zijn niet meer te zien, net zoals de wegen, sporen en hoogspanningsmasten en de diverse vervoersmiddelen.
Zo’n kleinere wereld …… schoner en veel rustiger …… ook voor míjn balans en energie 😉
