Afgelopen woensdagmorgen is mijn baas op visite geweest.
Gert is opleidingsmanager bij het Nova College. Het Nova College is een grote MBO-opleiding én een wat kleinere VAVO in Haarlem en regio. Gert en ik werken aan het VAVO, Voortgezet Algemeen Volwassenen Onderwijs, voor Mavo, Havo en VWO.
Iets vroeger op diezelfde woensdagochtend is Alfred gevallen met zijn fiets. Het fietspad bleek spiegelglad te zijn. Alfred is daarom weer even naar huis gekomen; knie schoonmaken, even bijkomen, een kopje koffie en dan opnieuw naar de trein. Ik wilde me toen gauw douchen -ik had nog een half uurtje tijd voordat mijn baas zou komen- maar nee …. Gert stond voor het raam te zwaaien. Gezellig! Ik kreeg een mooi boeket, maar heb de bloemen niet meteen in een vaas gezet. Er was al genoeg te doen; koffie maken en ondertussen praten in de keuken. Gelukkig ontdekte ik op tijd dat er te weinig koffie in de koffiefilter zat …. hersteld dus!
Waarom moet ik nog eens denken over het zetten van koffie en organiseren?
Eén van de problemen na een beroerte / CVA kan ideatoire apraxie zijn. Een moeilijk woord -vakjargon- voor een stoornis over (complexe) handelingen op een juiste manier uit te kunnen voeren. Organiseren en plannen is moeilijk / onmogelijk.
Bij een ideatoire apraxie kan iemand niet bedenken in welke volgorde een handeling uitgevoerd moet worden en kunnen onderdelen vergeten worden. Zo trekt bijvoorbeeld iemand eerst zijn broek aan en dan pas de onderbroek. Of iemand vergeet water in het koffiezetapparaat te doen…..
Gaat het bij mij nu om ideatoire apraxie óf gaat het om moeilijkheden met “gewoon” multitasken; het uitvoeren van meerdere handelingen of processen op hetzelfde moment?
Daarom is het nu geweldig te lezen dat ik helemaal niet moet willen multitasken. Multitasken bestaat helemaal niet! Focus betekent één ding tegelijk doen, totdat het af is. Daarna komt het volgende pas. Onze hersenen kunnen niet écht twee dingen tegelijk doen. Taken heel snel afwisselen is het beste wat we kunnen doen, maar dat is wél sub-optimaal.
De koffie was lekker. Gert en ik hebben elkaar gesproken. Niet te lang praten en niet moe worden. Veel slapen. Ik ben dus gewoon goed bezig om zo ver terug te komen …. 110% ?!
🙂
Ha Marijke!
Jahaaaa, zeker!: gelukkig mogen we dat Mulitasken allemaal achter ons laten na een wetenschappelijke uitleg in, oa, de Volkskrant!
En jij beschrijft heel goed hoe dat zit voor je…
Het is zo vreselijk veel wat jij op je bord krijgt, en veel omstanders beseffen niet waarschijnlijk hoe hard jij werkt om DAAR te zijn, waar je nu bent!!
Regelmatig ben ik in m’n autootje onderweg terwijl er vanalles geregeld moet worden: van A via C naar B omdat dát tijd en benzine scheelt, onderhand zitten er boodschappenlijstjes in mn kop, niet vergeten om iets tegen iemand te zeggen, en een mailtje dat er bij thuiskomst nog uitmoet!
En dan…springt het stoplicht op groen, en denk ik in paniek:
Linksaf of rechts???
De routes door Limburg ken ik al jaren, en toch…is de spons in m’n bovenkamer dan ZO vol, dat de zaak even lijkt te blokkeren!
En dus ook mensen zonder hersenbloeding worden af en toe even teruggeworpen door hun eigen overbelastheid!
Moet je nagaan hoe het voor zo’n fanatieke dame als jezelf is na alles wat je hebt meegemaakt!!
Ik hoop dat jij dat er goed “in” kan houden: s middags tijd om te rusten, zodat jouw batterij weer vol raakt!! ( voor je volgende leuke blog, oa!!)