Gisteren -19 januari 2020- heb ik de Abdij van Val-Dieu bij Aubel (België) bezocht. Prachtig mooi en zó dichtbij ….. Maastricht ligt minder dan 25 kilometer noordelijker. Het bleek de laatste dag te zijn om honderden kerststalletjes te bekijken.
Ongelooflijk …. zó veel en zó veel verschillende kerststalletjes ….. en vaak met liefde zelf gemaakt, gebouwd of gekocht. Deze tentoonstelling wordt georganiseerd door de Federatie van Vlaamse Kerststallenvrienden. Er staan stalletjes van de eigen leden, maar ook van over de hele wereld.
Door al deze kerststalletjes kan ik wat vertellen over het belang om Nederlands te blijven (leren) communiceren. Ik ben bezig om weer naar logopedie te kunnen gaan. Als ik niet meer naar les kan gaan (zoals nu!) zak ik naar beneden. Mijn woordenschat wordt kleiner …. hele gewone woorden, maar ook een woord als everzwijn of mistletoe, dat ik vandaag in het Zuid-Limburgse land zag ……
“Mijn” tante Corrie telt nu ruim 92 jaar. Nog altijd schrijft ze verhalen, onder andere voor het parochieblad in Alphen (Noord-Brabant). Kort voor Kerstmis is er weer een verhaaltje gepubliceerd. Ik vind dat zó knap en mooi! Een groot voorbeeld voor mij.
“Echt gebeurd!”
“Het was de avond van de tweede Kerstdag. Onze kinderen waren nog klein. Ze zaten voor het stalletje. De kaarsjes waren aan en ze zongen kerstliederen, ik zong van harte mee. Straks nog een kopje chocolademelk en dan naar bed. Mijn man was even de kamer uit en ik lette even niet op en toen opeens een kreet: “Mama, het brandt!!!!” Het stalletje had vlam gevat. Mijn man was was direct ter plaatse, hij pakte het tafelkleedje compleet met stalletje, Heilige Familie, herders en alle dieren op en smeet en smeet het door de inmiddels openstaande ramen naar buiten.
De andere morgen vonden we Maria tussen de struiken met verbrande voeten, maar met een beetje hulp kon ze toch nog staan. “Gelukkig”, zei onze oudste dochter, “als Jezus groot is, kan Hij wonderen doen en dan maakt Hij de voeten van zijn moeder wel beter.” Natuurlijk lief kind, alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft. Maar ik vond het tóch nodig om er aan toe te voegen: “Onze papa heeft nu toch ook een klein wondertje gedaan, want Maria staat weer bij haar Kindje in de stal.”
geschreven door Corrie Hanegraaf, Alphen, 2019.
“Dóórgaan”, blijven ontwikkelen en onder de mensen blijven!
Dus ….. volgende week -als ik weer in Leiden ben- wil ik een afspraak maken met een nieuwe logopediste met kennis van afasie! Deze mogelijkheid heb ik besproken met het Maatschappelijk Werk.