Gisteren -19 januari 2020- heb ik de Abdij van Val-Dieu bij Aubel (België) bezocht. Prachtig mooi en zó dichtbij ….. Maastricht ligt minder dan 25 kilometer noordelijker. Het bleek de laatste dag te zijn om honderden kerststalletjes te bekijken.
Ongelooflijk …. zó veel en zó veel verschillende kerststalletjes ….. en vaak met liefde zelf gemaakt, gebouwd of gekocht. Deze tentoonstelling wordt georganiseerd door de Federatie van Vlaamse Kerststallenvrienden. Er staan stalletjes van de eigen leden, maar ook van over de hele wereld.
Door al deze kerststalletjes kan ik wat vertellen over het belang om Nederlands te blijven (leren) communiceren. Ik ben bezig om weer naar logopedie te kunnen gaan. Als ik niet meer naar les kan gaan (zoals nu!) zak ik naar beneden. Mijn woordenschat wordt kleiner …. hele gewone woorden, maar ook een woord als everzwijn of mistletoe, dat ik vandaag in het Zuid-Limburgse land zag ……
“Mijn” tante Corrie telt nu ruim 92 jaar. Nog altijd schrijft ze verhalen, onder andere voor het parochieblad in Alphen (Noord-Brabant). Kort voor Kerstmis is er weer een verhaaltje gepubliceerd. Ik vind dat zó knap en mooi! Een groot voorbeeld voor mij.
“Echt gebeurd!”
“Het was de avond van de tweede Kerstdag. Onze kinderen waren nog klein. Ze zaten voor het stalletje. De kaarsjes waren aan en ze zongen kerstliederen, ik zong van harte mee. Straks nog een kopje chocolademelk en dan naar bed. Mijn man was even de kamer uit en ik lette even niet op en toen opeens een kreet: “Mama, het brandt!!!!” Het stalletje had vlam gevat. Mijn man was was direct ter plaatse, hij pakte het tafelkleedje compleet met stalletje, Heilige Familie, herders en alle dieren op en smeet en smeet het door de inmiddels openstaande ramen naar buiten.
De andere morgen vonden we Maria tussen de struiken met verbrande voeten, maar met een beetje hulp kon ze toch nog staan. “Gelukkig”, zei onze oudste dochter, “als Jezus groot is, kan Hij wonderen doen en dan maakt Hij de voeten van zijn moeder wel beter.” Natuurlijk lief kind, alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft. Maar ik vond het tóch nodig om er aan toe te voegen: “Onze papa heeft nu toch ook een klein wondertje gedaan, want Maria staat weer bij haar Kindje in de stal.”
geschreven door Corrie Hanegraaf, Alphen, 2019.
“Dóórgaan”, blijven ontwikkelen en onder de mensen blijven!
Dus ….. volgende week -als ik weer in Leiden ben- wil ik een afspraak maken met een nieuwe logopediste met kennis van afasie! Deze mogelijkheid heb ik besproken met het Maatschappelijk Werk.
Leuk Marijke om je blogs te lezen.
Het schrijven gaat je gelukkig nog goed af.
Groetjes,
Diana
Marijke, doorgaan en volhouden is ook mijn devies.
Hallo Marijke,
Weer zo’n leuke onderneming, stalletjes kijken in België.
Vervolgens dat lieve en mooie verhaal van tante van tante Corrie, ik zie het helemaal voor me.
Ik had dit jaar ook een kerststalletje staan, nagelaten door mijn tante Wil, zij overleed eind oktober.
Het deed mij goed!
Goed dat je blijft “Knokke” voor een goede logopedie, het is van groot belang om de woordkeus, het vinden van de juiste woorden, op niveau te houden.
Marijke we zien elkaar volgende week weer.
Carla
Prachtig verhaal van Tante Corrie. Ik zie het allemaal zo voor me. Zouden onze meiden precies zo hebben gedaan en gezegd, echt lief!
Goed dat je een logopediste gaat zoeken als je merkt dat je daar baat bij hebt. Veel succes. Hoop je/jullie snel weer te zien. Liefs!
Dag Marijke, wat prachtig weer. Ja door blijven gaan hoor😀
Hoi Marijke
Wat een mooi verhaal, en wat mooi dat het jou weer inspireert om door te gaan! Dapper.
Groetjes Maria
Dankjewel Marijke,
Wat een beeldig verhaal, het ontroerde me.
Succes met logopedie.
Veronique.