The SOUND of MUSIC zing ik vanaf m’n zestiende. Toen zag ik voor het eerst de film. Die werd gedraaid in De Bilt in het H.F. Witte Centrum óf bij Ben Labre, de scoutinggroep waar ik lid was; dat weet ik niet meer precies. Ik weet nog wel dat een 16mm filmprojector was gehuurd en er stapelstoelen waren. Zeker dus géén bioscoopgevoel! Ondanks dat is de SOUND of MUSIC overeind gebleven. Een vriendin en ik hebben twee keer de Sing a Long SOUND of MUSIC meegemaakt in het Rotterdamse Luxor; een groot feest! Nog altijd kijk ik als de film op de televisie komt.
Van de week had ik de CD van de SOUND of MUSIC weer eens opgezet. Lekker hard meezingen. Echter, ik was de woorden kwijt! Ik had al het gevoel dat mijn woordenschat was verkleind en moeilijker te vinden is. Mensen om mij heen hebben het meestal niet eens in de gaten. Ik wél! Ik kan (bijna) altijd een ander woord gebruiken (soms wat minder precies passend of meer tijd). Toch is het vervelend en verdrietig als ik niet (meteen) de woorden kan “pakken” die ik wil gebruiken.
Het verkleinen van mijn woordenschat is zeker een gevolg van corona. Het oefenen i.v.m. mijn afasie staat op een laag pitje: mijn koor heeft al bijna een jaar niet meer gerepeteerd en gezongen, mijn lessen keramiek en schilderen zijn gestopt, mijn man doet de boodschappen als mantelzorger en zoals (bijna) iedereen zijn we vooral samen binnen ….. opgesloten 🙁
Zo – samen binnen zittend- zijn we LP-tjes gaan draaien. Met Sukiyaki meegezongen, een vrolijk lied dat ik al heel lang ken; nog steeds heb ik echter geen idee waar het over gaat.
Laatst heeft een vriend een LP meegenomen: een eye-opener. Ik zag een mooie hoes van de Noorse zangeres Kari Bremnes. Prachtig gezongen; de woorden wederom niet te volgen.
Mijn zusje woont in Noorwegen en vertelde dat ze een keertje naar een concert van haar is geweest. Gisteren stuurde ze Nordaførr, vårvisa , lentewijsje, dat Kari Bremnes een paar maanden geleden heeft gezongen in een concert op de Noorse televisie.
Als ik deze muziek hoor, brengt dit méér invloed en gevoel dan taal en spraak; muziek komt binnen ….. Ook al kan ik het niet lezen, ken ik de woorden niet en is de betekenis een raadsel, ik kan het wél voelen 🙂
Nordaførr, vårvisa, de lente komt eraan.
De koolmeesjes voelen het, net als ik.
Ze onderzoeken ons nieuwe vogelhuisje 🙂
Hey Marijke
Op de middelbareschool moesten we met de klas verplicht voor engels naar de Sound of Music ik vond er geen zak aan maar was wel weer helemaal weg van de West side Story. Van kleien komt voorlopig niet veel terecht helaas.
Groetjes ook aan Alfred🌝
Grappig Marijke, of het nu komt doordat Corona ons terugwerpt op onszelf, ik bij voor mij bekende muziek uit 50/60tiger jaren de radio harder zet en mee ga galmen. Geeft een heerlijk gevoel!!!
Inderdaad mis ik ook onze gezamenlijke activiteiten, de wereld om ons heen wordt door de Corona maatregelen ook steeds kleiner. Tom en ik doen dagelijks onze best om kleindochter Krystal met schoolwerk van groep 2 te begeleiden, wat nog een hele kluif is.
Marijke ik geniet steeds weer van jouw verhalen, blijf dat vooral doen.
Hou ons op de hoogte van het reilen en zeilen rond jullie prachtig vogelhuisje.
Lieve groet Marijke, ook aan Alfred, Carla.
Hoi Marijke
Wat moet dat een vervelende ervaring zijn om te merken dat je woordenschat kleiner wordt….. Al is het maar door Corona. het laat weer eens zien wat dat virus met ons allemaal doet.
Ik zie het ook aan mijn moeder; ze maakt nog zo weinig mee dat ze ook steeds minder te vertellen heeft.
The Sound of Music; als kind had ik daar niks mee. Als jongen kon ik toch niet laten merken dat ik dat leuk vond, wat mijn zussen leuk vonden! Ik heb het ook nooit geien. Pas later Toen Maaike en Anneloes klein waren kon ik er naar meekijken op vakanties van harte mee zingen.
Leuk mezenhuisje! Ben heel benieuwd welke mees daar in durft te trekken?
met groet, Johan
Lieve Marijke,
Wat kun je toch mooi schrijven. Je bent een kei in het beschrijven van gevoelens en raakt daarmee mij en anderen recht in het hart aan. Dat is pure kunst.
Deze tijd doet verlangen naar verbinding, vrolijkheid en troost door kunstvormen.
Er zijn op het internet vast ook vormen die je dat brengen, toch? Samen zingen, samen dansen (Bio danza doet een vriendin van mij:) en school of life heeft mooie lezingen. Ik ben b.v. begonnen met het schuren van een enorme tak en ga die omtoveren in een kunstobject. Veel liefs en de lente komt eraan!
ha! Marijke, wat is het toch altijd leuk om van jou een post te krijgen. Jouw herinnering aan de Sound of Music riep direct die van mij wakker: het was de eerste film van de door koningin Juliana geopende bioscoop in Den Haag met een projectievlak dat volgens mij cinemascope genoemd werd: heel breed en met een flauwe bocht. Ik herinner me die opening nog goed, daarvoor stonden we lang (in de kou) langs de Leyweg opgesteld te wachten op het langsrijden van de koningin. Die in een gesloten bolide en met een bloedvaart langsreed. Toen werd beslist de kiem gelegd voor mijn anti-vorstenhuis opvattingen.
De film was echter een rijke troost, een onderdompeling van muziek maar vooral ook de romantiek die er zo ruimhartig vanaf droop. Voor een jong meisje met een nog onschuldig, want sluimerend besef van wat toen nog verhullend ‘liefde’ genomen werd, was deze film een bron van gevoelens – om herhaaldelijk naar terug te keren en er van te zwelgen. Ik ontdekte toen trouwens ook, dat ik vals zing.
Lieve Marijke, blijven zingen al zijn niet alle woorden goed. Muziek maakt altijd blij of soms ook verdrietig maar dat zijn goede emoties. En al luister je er maar naar. Blijf op gewekt, ook hier kom je weer sterker uit. Ik mis het zingen ook maar luister juist in deze tijd veel naar muziek en je ontdekt dan weer nieuwe dingen.
Veel liefs, Pascal
Mooie muziek. Ik wordt een beetje melancholiek.
De sound of music is ook voor mij jeugdsentiment. Dat heb ik ook met de west side story. Kan hier ook heerlijk bij zwijmelen.
Geniet er van! 🍀🍀🍀
Wat een leuke en inzichtelijke Kaleidoscoop en eentje die iedereen echt kan invoelen. Want ik weet ook nog wel dat ik allerlei buitenlandse liedjes fonetisch meezong en daar verdrietig of somber of blij of opgewekt van werd, terwijl ik echt niet wist waar het over ging. Nu nog zijn er veel bekende liedjes van vroeger waar ik de tekst niet van ken en nu af en toe een flard van de tekst bewust oppik. Ik ben dan altijd verbaasd dat ik die tekst ook helemaal niet belangrijk vind of vond. Ja muziek voel je!
Hartelijke groet Marijke en hopelijk kun je snel weer wat activiteiten oppikken🥰